12 juli: allerlaatste dag Qingdao

De allerlaatste dag in Qingdao...weemoed van naderend afscheid, vreemd gevoel van vrijheid na twee intensieve weken (bijna spijbelen), uitzien naar lekker naar huis gaan, weer een grote vent naast je in bed (citaat Cynthia), spannend verder reizen voor nog een stage (Henny C.), een weekje Beijing in je eentje (Agnieszka) of rendez-vouz in Beijing met je lief voor heerlijk 16 dagen vakantie (ik dus).

De allerlaatste dag in Qingdao, dat werd cadeautjes scoren voor thuis, nog een keer door de stad of over de boulevard struinen, en voor de laatste keer naar de bbq-Chinees, en echt, echt, echt de laatste -tig keer Ganbei!

Mia en ik herhaalden min of meer onze wandeling van de eerste zondag, over de boulevard naar de kraampjes met allerhande snuisterijen en vooral veel parels, maar nu moest er gescoord worden. Onder het motto: 'nu kan het nog' werden eerst de prachtige beelden in het parkje vereeuwigd.

Het was vloed en de golven sloegen tegen de dijk. Dat had een eenzame straatverkoper er niet van weerhouden zijn kleedje op het talud uit te spreiden, met daarop zijn koopwaar.
De kleine hangertjes met een schelpje of een kraal gingen voor 1 yuan (12,5 cent) van de hand. Dan kun je wel inslaan en dat deden we dan ook.

Verderop waren de prijzen ietsje anders maar met dapper afdingen hadden we na enige tijd een tas vol spulletjes, en een heel tevreden gevoel. Verder zeg ik er weer niets over, want Mia's thuisfront heeft inmiddels de cadeautjes binnen, maar het mijne niet.

Aan de zeekant van het 4 Meiplein verwenden we onszelf met heerlijke cappucino, een kleine pizza en een salade (en een zit-wc!). Of Mia nu pijn in haar buik had van het naar huis gaan of van iets anders laten we in het midden, maar we namen voor de zekerigheid (deze is voor Paul) maar een taxi naar het hotel om even bij te komen.

Dat lukte aardig en zo konden we toch mee met het laatste bezoek aan de bbq-Chinees. Wang Lei (Elaine), Wang Cheng en dr. WIll-be gingen ook mee. Cheng voelde zich erg verantwoordelijk voor het feestje. Volgens Chinese gewoonte eet een gastheer zelf bijna niets, maar zorgt er vooral voor dat de gasten gestimuleerd worden om meer te eten. Tevens benadrukt hij de vriendschap, in woord en daad. En die daad bestaat uit, u raadt het al: Ganbei! Proosten tot je erbij neervalt.

Cheng zat links naast mij en het zou me niets verbazen als ik gehoorschade heb opgelopen op die avond. Om de haverklap brulde hij: Brother! of Sister! Of: Eat, eat! Eat more, I eat this every day (ja ja!), you have to eat more!!! O brother, thank you, thank you! (Verder gaat zijn Engels ook niet...)
Cheng's hoofd werd steeds roder van al het proosten en het volume ging steeds verder omhoog. Elaine smeekte bij het begin van de maaltijd iedereen: please drink slowly!
Haar husband trok zich daar niets van aan. Met haar liefdevolle en bijna moederlijk-vergoelijkende lachje zei ze op een gegeven moment: ach, hij is niet zo vaak dronken, maar als hij zo met vrienden is vindt hij dit zo leuk. En ze haalde stoicijns en zonder enige ergernis haar snoezige schoudertjes op. Wat een wijs ding...

Cheng at nauwelijks; ik heb mijn moederlijk overwicht in de schaal gegooid, hem streng aangekeken en hem een paar lamsspiesjes door de strot geduwd. Hij keek er echter zo ongelukkig bij toen hij ze naar binnen schoof, dat ik er maar mee gestopt ben. Dan maar dronken. Hij kreeg toch nog wat naar binnen, toen we gingen ganbei-de met de geroosterde knoflookbroodjes-op-spies.

Op Mia en mij na ging de hele bubs na de Chinees naar de Karaoke-bar. Er werd natuurlijk uitgebreid geknuffeld bij het weggaan, want ik werd de volgende ochtend om half 6 door de taxi opgehaald en zou de rest dus niet meer zien. Li Jie en Renate kwamen ook even dag zeggen. Leuk!

Na een akelig korte nacht vertrok ik dus om half 6, samen met Henny C., naar het vliegveld van Qingdao, om naar Beijing te vliegen.
Maar natuurlijk niet voordat ik afscheid had genomen van mijn kamergenoot en stagemaatje Mia, die zelfs om 5 uur met een slaperig hoofd een beker thee voor me zette.
Mia, dank voor je gezelschap, dank dat je spontaan aanhaakte bij mijn stageplannen!
Stagegroep, dank voor de kameraadschap en gezelligheid.
Stageleiding, dank voor de begeleiding en sturing.

Dag Qingdao, wie weet tot ziens.