28 juli: familieboottochtje in Shanghai

Op tijd ontbijten want onze laatste dag wilden we volledig benutten. Bovendien zou Marlous vandaag komen. Toen wij haar lieten weten dat we in ieder geval een boottochtje wilden maken nam ze snel 'n broodje en vervolgens een taxi, want dat wilde zij ook wel! Met oom een tante op pad in Shanghai! Anderhalf uur op een boot met airco zitten, leek ons, gezien de temperatuur van max. 38 graden, aangenamer dan rondsjouwen in de hitte van de stad.  

Het was leuk dat Marlous er was! Erik haalde haar op uit de lobby, zodra ze meldde dat ze er was en na goeie stevige Nissenhugs maakten we eerst maar eens koffie om bij te kletsen. Daarna togen we de stad in.  

Marlous was als stewardess maar één keer eerder in Shanghai geweest, dus zij keek, net als wij haar ogen uit. Het was mooi helder, dus ook wij zagen de skyline voor het eerst zo goed. Lekker rondkijken, kletsen, foto's maken en o wat was het warm! Gezellig tegen een muurtje of over een reling leunen was niet te doen, alles was gloeiend en gloeiend heet. We liepen tot waar de boten vertrekken. Omdat de volgende rondvaart pas anderhalf uur later zou gaan namen we voor 2 ¥ p.p. (25 eurocent dus!) de ferry naar de overkant. Maar daar was helemaal niets dus voeren we voor 2 ¥ p.p. weer terug. Heen en weer, heen en weer..... (drs. P). Daarbij kwamen we helaas een heel eind verder langs de oever weer terug aan de 'Bund'-zijde. Dat werd dus een flink stuk lopen, tot we een opstapplaats van een riversightseeingtour troffen. We namen een thee-tour en gingen aan boord. Het theearrangement was overweldigend; het bestond uit een kartonnen bekertje zwarte thee (solly no sugal), een mini cakerolletje, een romaatje, twee stukjes pitayafruit, 6 pinda's en een vlinderkoekje. Poepoe, verslik je niet! Gelukkig hebben we er een foto van, kunnen we er nogmaals van genieten. Maar gezellig was het! Buiten trokken vanzelf alle enorme gebouwen van de Puyongzijde aan ons voorbij, andere pleziervaart, maar vooral beroepsvaart met allerlei vracht haalde ons in of voer langszij  in tegenovergestelde richting. Het was aangenaam vertoeven zo met z'n drieën.  

Terug op de kade namen we afscheid van Marlous. Zij wilde wat shoppen op een markt en wij moesten terug naar het hotel om ons op te frissen. Om 18.15 uur zouden we worden opgehaald voor het ERA-theater. Dus Marlous in een taxi en wij stiefelden op ons gemak in de letterlijk brandende zon naar Astor House Hotel terug.    

Ik ben nog vergeten te vertellen dat we gisteravond op de hoek van Fuzhou Rd. en de Bund te maken hebben gehad met de theeceremonietruc. Gelukkig waren we ervoor gewaarschuwd, maar het is een rare koude douche. Aardige jonge mensen, die gezellig een praatje met je aanknopen, niets aan de hand, totdat de jongeman zegt dat hij zijn vriendin wil meenemen naar een theeceremonie. Of we meegaan, leuk om dat gezamenlijk mee te maken. Zodra we nee zeiden, braken ze het gesprek af en gingen er vandoor. Daar stonden wij, toch wel katterig, elkaar aan kijkend met het besef: dat was een stelletje oplichters in plaats een paar aardige jongelui.  

Vlak bij de brug naar het hotel vonden we een restaurantje waar we heerlijk gegeten hebben. Toen nog wat foto's maken, van uitzicht, onze brug, weer een bruidje  en nog een, en van Erik, vertederd door een klein mannetje, dat met zijn hele kleine babyzaakje open en bloot door zijn openkruisbroekje, op de arm van zijn moeder diep in slaap is.  

Heerlijk om na zo'n verzengende wandeling terug te komen op je kamer, airco aan, lekker douchen, even zitten en de zojuist gekochte meloen aanbreken als toetje. Even koelte, even rust, even stilte (op de eeuwig toeterende auto's buiten na).  

Om kwart over zes de taxi in, naar het ERA-theater. Onze chauffeur bevestigde direct in zijn drie woorden Engels dat hij ons morgenochtend om 9 uur komt halen voor 'the airport' . OK, deal! Zodra de deuren van het theater open gingen, was onze chauffeur, type straatvechtertje, via de ingang voor groepen al naar binnen om onze tickets te halen. Van wat we tot nu toe van hem meegemaakt hebben, lijkt hij door riemen en ruiten te gaan om het zijn klanten naar de zin te maken. Er wachten ons steevast vier flesjes water in de auto, hij toetert en scheurt, maakt afkeurende geluiden als iets of iemand op ons pad komt, en waarschuwt wanneer we fotogenieke zaken gaan passeren. Hij laat zich niet voorschrijven ergens te parkeren, waarbij wij een eindje zouden moeten lopen, nee, hij rijdt ondanks de aanwijzingen door en stopt vlakbij de deur. Het is een grappig mannetje.  

De show was in één woord fantastisch. Jongleren, acrobatiek, megasoepele meisjes en oersterke jongens. Er werd gebruik gemaakt van hoepels en matten, touwen, trampolines, een vent jongleerde met Chinese vazen, er werd aan alle kanten gespot met de zwaartekracht. Er was een pas-de-deux met hangende linten, zoals in Cirque du Soleil, waar ze zich aan vast hielden en mee rond zwierden. Prachtig! Als laatste kwam een act met uiteindelijk 7 motorfietsen in een metalen gaas-bol. IJzingwekkend!    

Zoals we ook bij de Kungfu-show zagen zijn Chinezen (ook) uitermate lomp in een theater. Praten, lachen en bij het slotapplaus al weglopen met z'n allen. Erik en ik klapten ter compensatie tot de acrobaten van het podium af waren. Er is hier geen traditie van artiesten een keertje terug laten komen  door hard en lang te applaudisseren.  

Met z'n allen door één uitgang het parkeerterrein verlaten en door het avondverkeer naar huis was bijna de tweede show van de avond. Wat een haantjesgedrag, geduw en getrek, handig je plaats opeisen, verongelijkt toeteren met een klont boter op je hoofd. Wat vermakelijk! Thuis lekker koffie-uit-een-zakje, de koffers organiseren voor morgen, mijn moeder bellen en nog wat schrijven.

Laatste nachtje China..... mmm, gemengde gevoelens.