5 juli: Busje komt zo

Iedere ochtend staan wij om 6.10 uur op, zitten om 7.00 uur aan het Chinese ontbijt (rijst, noedels, groenten, dumplings, ei, rauwkost, fruit, yoghurt, sap, koffie, thee, warme soyamelk en allerlei cakejes, en alles met stokjes!), doen nog gauw een plas en stappen in ons busje, dat buiten al klaar staat.

Het heeft zijn beste tijd gehad, het kraakt en piept, de koppeling knarst en ergens onder ons klinken geluiden die ik gelukkig nooit onder mijn auto hoor ontstaan. De bediening is zo mechanisch als maar zijn kan, maar er zit wel airco in. Laatst stonden we midden op een kruispunt stil....o help.

Voorin zitten is een belevenis, omdat je daar uitmuntend zicht hebt op alles wat er voor gebeurt en op wat van opzij jouw zitplaats in dreigt te komen. Chauffeurs die van rechts komen, kijken niet eens naar links of er iets aankomt, maar rijden zonder pardon de rijbaan op. Auto's schieten van links naar rechts en terug, waar maar plek lijkt te zijn. Men stopt op de meest onmogelijke plaatsen, waardoor de rest van het verkeer er omheen slalomt. Komt men daarbij op de andere weghelft, soit!

En verder wordt er doorlopend en langdurig getoeterd, als waarschuwing-voor-naderende clash, als dit-is-mijn-stuk-weg-boodschap, als ben-je-nou-helemaal-gek-signaal. De reden doet er niet zoveel toe, er wordt getoeterd. Om niks. Punt.

De achterkant van het busje veert dusdanig dat je, als je achterin zit, om de haverklap bijna wordt gelanceerd. Ook fijn.

Er beweegt zich van alles voort op straat, idealiter op een weghelft in dezelfde richting.Kijk zelf op het foto-album voor een kleine impressie.

Onze vaste chauffeuse stuurt onverschrokken door de puinhoop van het verkeer heen. Met haar witte handschoentjes aan, zoals al haar collega's op een of andere bus. Om half 8 brengt ze ons dus naar het ziekenhuis en haalt ons om 11.30 uur weer op en brengt ons naar het hotel. Om half 2 komt ze ons weer halen, brengt ons weer naar het ziekenhuis, om ons tenslotte om 16.00 op te halen. Het leek mij van tevoren vermoeiend en onnodig om tussen de middag naar het hotel terug te gaan, maar het is heerlijk, even weg, even geen urinegeur, even rust aan het hoofd, even 'schoon' je handen wassen, je tanden poetsen en op je bed liggen.

Om dan weer vrolijk naar beneden te gaan, want....
Busje komt zo!