4 juli: Herbal Pharmacy
Donderdag vertrokken Marijke, Liesbeth, Mia en ik naar gebouw B, het oude ziekenhuis. De afdeling waar wij kruideninstructie kregen is verhuisd naar het nieuwe ziekenhuis. Je kunt je nauwelijks voorstellen dat in die desolate en smerige ruimtes tot voor 2 jaar terug mensen verpleegd en behandeld werden, dat er mensen dag in dag uit hun werk deden. Curieus is dat er, terwijl wij daar waren, in sommige ruimtes nieuwe gordijnen opgehangen werden. De toiletruimte bevatte twee toilethokjes met een halve deur ervoor, een grote open afvalbak liet papier, afval en maandverband zien, dat daar al een tijd lag.
Aan het eind van de gang was een ruimte met een groot werkblad in het midden en een u-vormig werkblad daaromheen. Boven dat laatste een aantal afzuiginstallaties. Onze plaats was op houten krukjes om het werkeiland. Dat maakte de dag extra zwaar, want na een aantal uur zitten, nou ja, je weet wat ik wil zeggen. Verder bleek deze dag voor meer mensen zwaar; het werd een: 'oh, viel ik me daar toch bijna in slaap'-dag.
Hoewel interessant genoeg, hielpen de kruiden niet om ons wakker te houden. Op stukken bruin papier lagen hoopjes bloempjes, stukjes bast, twijgjes, stukjes slang, wortelschijfjes etc. De naam stond er in het Chinees en in Pinyin op. Drie studenten gaven ons onderricht; een van de twee meisjes was alleen met haar mobiel bezig (haar gezichtsuitdrukkingen deden vermoeden dat ze filmpjes zat te kijken), het andere meisje, door Marijke liefdevol Muis genoemd (zie foto) en de jonge Alex (zijn westerse naam) lazen ons bij elk kruid voor uit een boek en vanaf een mobiel en wij schreven braaf de TCM-wetenswaardigheden van het kruid op. Daar krijg je vanzelf slaap van, kan ik je zeggen.
Gelukkig was er airco in onze ruimte. Toen we tegen half twaalf de ruimte verlieten om naar de bus te gaan, liep je op de gang letterlijk een stoombad met urinegeur binnen. Toen we na de lunch terugkwamen waren de gordijnen dicht en lag het mobielmeisje met haar voorhoofd op het werkblad te slapen. Bij het openschuiven van de gordijnen zag ik dat ze zo knullig zijn opgehangen, dat ze er waarschijnlijk al snel afstands zullen uitzien, zoals zoveel in het nieuwe ziekenhuis.
Met het kruidenboekje van Liesbeth en het digitale TCM-programma van Mia konden we alle kruiden van hun Latijnse naam voorzien. Voor mij essentieel, omdat 'in mijn tijd' de kruiden niet met Pinyin-namen werden onderwezen. De huidige kruidencursussen zijn letterlijk en figuurlijk Chinees voor mij, hopeloos. Daar is voor mij nog een inhaalslag te maken.
Na ons opfrissen in het hotel en vast wat schrijfwerk doen voor dit blog, liepen Mia en ik door de plassen (het had goed geregend) naar het 4 Mei-plein. De enorme gebouwen rondom het plein en het rode kunstwerk waren fraai verlicht. Een van de gebouwen leek mij een kopie van Palais Chaillot in Parijs. Ondanks het late tijdstip mensen met peuters op straat.
We aten bij een westers uitziend restaurant onderin een van de glazen reuzen. Ze hanteerden er westerse prijzen. Daarentegen was er ook een westers toilet! De koffie namen we bij Starbucks, een plein eerder. Ook daar een westers toilet, wat een tractatie. Af en toe krijg je toch de neiging je even te onttrekken aan het Chinese, even zitten met plassen, even een vork en mes in je knuistjes, even Engels praten in plaats van handen en voeten.En dan te weten dat we aan deze kant van de stad uiterst 'westers' zitten. Ons uitje op vrijdagavond deed ons dat goed beseffen. Maar daarover later meer.
