3 juli: de tempel van Qingdao

3 juli 2013 - Qingdao, China

Na even wat eten, schrijven en waarschijnlijk worstelen met foto's voor het blog gingen Mia en ik om een uur of 6 op goed geluk richting Tempel van Qingdao. De weg richting ziekenhuis en dan ergens linksaf, wisten we, de heuvel op. Nu zijn wij twee vrouwen met richtinggevoel, dus lukte dat perfect en kwamen we weer veilig thuis ook.

De Boeddhistische Zhanshan tempel ligt aan de rand van het Qingdao Zhongshan park, waar ook gedanst, gejogd en aan Tai-Qi wordt gedaan. Na de poort waar wij door kwamen, zagen wij de eerste monniken (de kale variant in geel gewaad). Ik realiseerde me ineens dat we een gebouw van een van de wereldreligies gingen bezoeken en niet een toeritstische bezienswaardigheid. Hoewel tempels, net als kerken en kathedralen in het westen, dat natuurlijk wel geworden zijn. En zolang de bezoekers zich respectvol gedragen is dat prima.

Wordt vervolgd, even eten.....(oeps, de koks en de rest van het personeel zaten al te eten, we waren dus wat laat. Toch nog een kipschotel en een groentegrecht kunnen bestellen. Laat ik dan maar meteen vertellen dat zo'n kipgerecht een uitdaging is: de kip is in stukken gehakt en met vel en botten in de pan gestopt. Mia slaakte al direct een gil omdat er een poot uit de prut omhoog stak. Later was het mijn beurt om een nogal primaire reactie te geven toen ik de kop tussen mijn stokjes bleek te hebben. Getverdegetver....)

Iets verderop in het park ligt de eerste pagode, die verrassend genoeg zo te zien een nieuw betonnen fundament heeft. Er naast de echte tempel, een hoge toren, waar monniken en andere mensen biddend of met elkaar pratend rondjes omheen lopen. Voor de trap staat een houten kistje waar men op de knieen voorover gebogen eer brengt aan de goden.

Onder de trap kun je wierookstokjes aansteken, die je vervolgens in een bronzen wierookvat op enige afstand van de tempel steekt om je wensen bij de goden te brengen. WIj stonden het tafereel van enige afstand te bekijken en maakten wat foto's. Toen Mia bij het wierookvat ging staan, naderde haar een vrouw met een roze hoofddoek. ZIj sprak Mia aan met luide en heldere stem: 'What people are you? Are you friendly visitors?' Het leek alsof we acuut in een stuk van Shakespeare waren terecht gekomen. Mia liep al wat verder van de vrouw vandaan, terwijl ik haar antwoordde dat wij dat inderdaad waren, friendly visitors. Daarop begon ze op luide toon in het Chinees tegen ons te oreren. We wisten niet hoe snel we daar weg moesten komen. Misschien dat het haar stoorde dat wij foto's maakten? Tijdens de rest van de wandeling bleven we uit de buurt van die knalroze hoofddoek, waar we hem ook maar in het park ontdekten.

De vijver bij het paviljoen stond zonder water; er werd aan de beschoeiing en de leidingen gewerkt, zo te zien. Een eend en een gans werden met een net in een uitlopertje met water gehouden, in afwachting van de heropening van hun zwembad. De godin in het midden van de lege vijver zat wat hulpeloos op haar lotusbloem over de stad uit te kijken. Het zag er nogal triest uit. Wie weet hoe lang ze al waterloos zat.

We wandelden nog wat door het park, maar omdat het al aardig begon te schemeren zochten we een uitgang op en daalden de heuvel af om een restaurant te zoeken.
Aan de overkant van de doorgaande weg naar het hotel staat een gebouwtje op een heuveltje met een Chinees restaurant er in. Gelukkig hadden we net zin in Chinees.

Het niet-roken gedeelte was achter het gedeelte waar vrolijk gepaft werd; de openingen in de muur daar tussenin waren met doeken zo'n beetje afgedicht. Op de foto's van deze avond kun je zien hoe de voorbeeldgerechten er uitgestald staan en alle verse waar keurig gerangschikt klaar ligt. In bakken water tastten tentakels van schelpdieren buiten hun huisje om zich heen, zeekomkommers en een soort waterpiemels lagen zich een beetje uit te rekken in hun bak. Van ons mochten ze daar lekker blijven liggen.

Het is anders dan thuis, ik kan niet anders zeggen!

PS: er zijn wat foto's van Mia's camera bijgezet in een aantal albums. In het nieuwe album Algemeen zet ik foto's die nergens bijhoren, maar wel leuk zijn om te laten zien.

NIhao,
Wilma

1 Reactie

  1. Paul:
    7 juli 2013
    Wat een leuke verhalen Wilma. Je bent een goede schrijfster! Samen met de foto's wordt het een mooi beeldverhaal. Leuk om mijn eigen meisje terug te zien, zo herkenbaar in een totaal vreemde omgeving. Doorgaan zo!

    Groeten van Mia's Paul :-)