8 juli: dagje longen, Artstreet en Marijke' farewell

Laat ik maar beginnen met excuses voor het feit dat ik zo achterloop met mijn verslaglegging. Een log bijhouden is een berg werk. Alleen al uit al die leuke foto's een goede selectie maken, op de log zetten, draaien, tekst eronder....Bovendien zitten onze dagen hier propvol. En elke nacht om 2 uur naar bed hou ik niet vol.

Mijn eerste dag van de nieuwe stageweek was een dagje Longen bij dr. Michael Liu, samen met Agnieska, Henny V. en Yvonne. Op de longafdeling wordt vooral met kruiden gewerkt, naast de westerse antiobiotica en corticosteroiden. Dat was wat lastig, maar Agnieska weet zoveel van kruiden dat ze gelukkig de vertaalslag voor mij kon maken. Verder kwam het neer op anamnese afnemen, tong- en polsdiagnose doen enzovort. Dr. MIchael stelde de meeste vragen zelf, dus dat schoot lekker op. Toch duurde het nog lang genoeg. Vooral het staan in de hitte van de afdeling, waarbij je zo weinig mogelijk fysiek contact met het meubilair etc. probeert te maken, is killing. De besprekingen in dr. Michael's kantoortje vormden een welkome rustpauze; koelte, warm water om te drinken, zitten, dat is heerlijk.

De ziektebeelden die wij hier zagen, komen wij, op chronische bronchitis en astma na, niet in onze praktijken tegen. Ook hier weer omgevingsfactoren als belangrijkste ziekteoorzaak: langdurig en veel roken, vervuiling, o.a. door uitlaatgassen en werken met chemische stoffen.
Van deze stagedag heb ik tot mijn verbazing geen enkele foto.

Tussen de middag aten we lekker fruit en yoghurt (zie fotoalbum, ook voor een kleine ontbijtimpressie) op de kamer in het hotel, even bijkomen. Om 16.00 uur de hitte in en met twee taxi's naar Artstreet, waar genoeg moois (en duurs!) te koop is. Daar werd uitgebreid naar stempelstaafjes gekeken, maar nog niet gekocht. Er werd wel gescoord met andere mooie dingen, maar die vermeld ik hier niet. De thuisblijvers komen dan wel erg dicht bij informatie over mogelijke cadeautjes aan hun adres. In Artstreet maakte ik kennis met een vogel in een kooitje, die Nihao tegen me kraste en nog iets, maar dat verstond ik niet. Zijn Chinees was beter dan het mijne.

's Avonds was het officieuse afscheidsetentje bij de bbq-Chinees voor Marijke, die dinsdag naar huis zou vliegen. Dat was gezellig. Marijke's korte speech maakte de feestvreugde compleet. Het werkelijk afscheid nemen deden we de volgende ochtend bij de bus. Dag Marijke, bedankt voor je leiding. En welkom Renate, die de laatste dagen voor haar rekening neemt.